न्यू जेर्सिच्या समिट अवेन्यू वरील पंधराव्या स्ट्रीटवर बिल्डिंग ६०३ मध्ये दुसऱ्या माळ्यावर जेम्स हा एमिलीची वाट बघत होता. त्यानी सह्व्यांदा एमिलीचा फोन ट्राय केला पण तरी फोन नुसता वाजत होता.आता जेम्स संतापला होता, त्यानी फोन खाडकण आपटला आणि तो सरळ लिविंग रूमच्या खिडकीकडे वळला.बाहेर रस्त्यावर कुठे ऐमिली दिसते का, हे त्यानी बघितलं. संध्याकाळचे ६ वाजले होते, उन्हाळा असल्यामुळे अजून अंधार झाला नव्हता पण लवकरच होणार होता. मागच्या एक तासा पासून तो ऐमिलीचा फोन ट्राय करत होता आणि आता त्याला तिची फार काळजी होत होती. सकाळी कामावर जायच्या आधी त्याचं ऐमिलीचं थोडं वाजलं होतं.तसं नेहमी त्यांचं भांडण होत नाही.आता अल्मोस्ट वर्ष झालं होतं दोघांना एकमेकान सोबत राहून पण जेंव्हा पण वाजायचं तेंव्हा नॉर्मल व्हायला खूप वेळ लागायचा.आणि आजचा दिवस तसाच काहीतरी होता.
जेम्सला ऐमिलीचं ब्रुकलीनमधे जाऊन कूकिंगचे क्लास्सेस घ्याची आयडिया बिलकुल पटली न्हवती. नेहमी तिला घरी परत यायला खूप वेळ व्हायचा आणि कूकिंग असा विषय असतो जो ठरल्याप्रमाणे कधी वेळेत पूर्ण होईल कि नाही याची गेरंटी नसते. जेम्स ऐमिलीला सकाळीच बोलला “तो एरिया चांगला नाही आहे आणि मला तुझं तिथे जाणं आवडत नाही,बंद कर तो क्लास आणि अजून कुठे जाऊन शिकव.खूप अश्या जागा आहेत जिथे तू शिकवू शकते.” तरी पण आज एमिली क्लास घ्यायला गेली आणि त्यामुळे त्याचा पारा फार चढला होता. त्यानी ऐमिलीची फ्रेंड जोनाला फोन लावला, तिनी सांगितलं ऐमिली आताच निघाली आहे आणि पोहचेल.जेम्सनी पुन्हा खिडकीतनं रस्त्यावर डोकावून बघितलं.अजून ऐमिलीचा कुठेही पत्ता नाह्वता. तेवढ्यात त्या स्ट्रीट कॉर्नरवर कोणीतरी सायकलवर येतांना दिसलं. त्यानी कोण आहे बघण्याचा प्रयत्न केला. स्कीन ताईट ब्लैक पैन्ट,त्यावर पिंक जैकेट,डोळ्यांच्या भवती डार्क काजळ, होटांवर स्टील पियरसड रिंग्स आणि कानावर मोठे हेडफोन्स. त्याने लगेच ऐमिलीला ओळखलं आणि तो स्वतःशी पुटपुटला “i knew it”.
खाली जिन्या जवळ ऐमिलीनी सायकल लॉक केली. आणि “du hast, du hast mi” असं ओरडत ती पायऱ्या चढत होती. तिनी जेंव्हा दार उघडलं तेव्हां तिला समोर जेम्स बसला दिसला. तिनी हेडफोन्स काढत त्याला विचारलं. अरे तू लवकर आला आज. “मी नाही लवकर आलो तू उशिरा आली” असं जेम्स म्हणाला. आपलं सकाळीच बोलणं झालं ना कि तिकडे जायचं नाही म्हणून. तुला किती वेळा सांगितलं तो एरिया safe नहीं, वरून तुझी सायकलनी जाण्याची झीद्द. किती वेळा फोन केला मी तुला ? “तू मला फोन केला केंव्हा ?” ऐमिलीनी विचारलं. तुला काही कसं वाटत नाही ? तू नेहमी अशी का वागते ? आता ऐमिलीचा चेहरा पडला, ती जेम्सला बोलली, कोणत्या विश्वात वावरतो तू, I can handle myself. फालतू चिंता करतो. तुझ्या फ्रेंडला कोणी रोब केलं तर असं थोडी होतं, कोणी मला पण रोब करेल. ऐमिली तुला एक cockroach जरी दिसला तर तू घाबरते. Don’t give me that damn bloody reason Emily.आता ऐमिली पण भडकली, तुला वाटतं कि मी तुझ्यावर अवलंबून असायला पाहिजे. मी जेंव्हा इथे मूवइन झाली होती तेंव्हा आपलं ठरलं होतं, You will do your things and I will do mine. And don’t ever interfere in my life. जेम्स तिच्या जवळ आला, रागानी त्याचे डोळे लाल झाले होते. My life, म्हणजे …I am thinking its our life, how can you say like this. त्यानी ऐमिलीचा हात पकडला. त्याचा तो राग बघून ऐमिली घाबरली, त्याच्या हाताची पकड इतकी ताईट होती कि तिला त्रास होत होतां. ती ओरडली, leave me alone, leave my hand …. जेम्स अजून पण तिचा हात सोडत न्हवता …ती पुन्हा ओरडली.. You are hurting me…James… जेम्सनी तिचा हात एक झटका मारून सोडला.त्याच्या पायाजवळ एक बास्केट बाल पडला होतां, त्यांनी जोऱ्यात त्याला लात घातली… बाल उसळून टेबल लैम्पवर आदळला आणि लैम्प खाली पडून त्याच्या काचा फुटल्या. जेम्सचं लक्ष पण न्हवत, तो सरळ बेडरूम मधे गेला आणि त्यांनी दार खाडकन आपटलं.
ऐमिली सतब्ध होती. सगळं इतक्या क्षणात झालं कि तिला कळलंच नाही. आईचा मनाविरुद्ध तिनी घर सोडलं होतं आणि तिनी जबरदस्तीनी तिला तो लैम्प दिला होतां जो आज फुटला.त्या लैम्पला बघून तिच्या डोळ्यातनं टप टप अश्रू गळू लागले.तिनी पुन्हा बैग उचलली, थाडकिनी दार बंद केलं,खाली गेली सायकल काढली आणि ती चालवत निघाली. तिचे अश्रू अजून पण गळत होते.ती कुठे चालली तिला माहिती न्हवत.आज आईची तिला फार आठवण येत होती.एक वर्षापूर्वी आईला एकट सोडून ती जेम्सकडे आली होती.त्यावेळी पण असचं भांडण झालं होतं आणि ती सगळं समान घेऊन घराबाहेर निघाली. ती १८ वर्षाची असल्यामुळे आईला तिला थांबवता आलं नाही. ते चित्र पुन्हा तिच्या समोर आलं.सायकल थांबवून ती आता जोऱ्याने रडू लागली. तिला स्वतःवर चीड येत होती. फुटपाथवर चालत आसण्यारा एक वयस्क बाईनी तिला विचारलं “Are you ok ? Can I help you dear. ती बोलली “I miss my Mom…” बाई म्हणली “then you should call her dear”.
तिनी फोन काढला अणि आईला फोन लावला,ती रडक्या आवाजात फक्त “Mom are you there ? “एवढंच म्हणली.तिला वोइसमेल ऐकू आला, “Hi, This is Michelle, I am out for Business for two weeks, please leave a message”. मग तिनी फोन ठेवला. वयस्क बाईनी ते बघितलं आणि these kids म्हणत पुढे निघून गेली. आता पुष्कळ रडून झालं होतं, डोळ्यांचं काजळामुळे तिचे गाल काळपट झाले होते.तिनी स्वतःचे डोळे पुसले,काळ्या रंगाकडे दुर्लक्ष्य करत तिचं लक्ष्य समोर हडसन नदी जवळ गेलं . तिनी आपली सायकल तिथे वळवली आणि पार्क करून ती रस्त्यावर चालू लागली …नदीच्या दुसरी बाजू फार छान दिसत होती. अंधार पडून बिल्डींग्सचे दिवे सुरु झाले होते. होबोकनच्या किनाऱ्याहून न्यूयॉर्कचं फार छान दृश्य दिसते. हुड्सन नदी पलीकडे एक वेगळाच जग बघायला मिळतं. नदीकडच्या त्या पार्क मध्ये, आल्यावर ऐमिलीला सरळ किनाऱ्या जवळील रेलिंग दिसलं. ती पुढे रेलिंग जवळ गेली तिनी पाण्याकडे बघितलं आणि मग समोर दिसणाऱ्या मान्हाटन कडे . तिला त्या दृश्य मध्ये काही खास वाटलं न्हवत. मनात खूप साऱ्या विचारांनी गोंधळ केला होता, आपल्या सोबत असं का होते, “Why people don’t understand me, listen me. James also thinks like Mom. Mom is also not there, Nobody loves me” असा विचार करत ती आणखीन रडायला लागली. तिनी पाण्याकडे बघितलं, आणि मग एक पाय त्या रेलिंगवर ठेवला. आता तिचं रडणं बंद झालं होता आणि तिनी विचार पक्का केला होता.तिनी आपले हात मोकळे सोडले होते आणि तिला कळत होतं कि तिचा तोल जात आहे …
———————————————————————-
अजून पुढे पुष्कळ काही आहे, हे तर फक्त ट्रेलर होतं, पिच्चर तो अभी बाकी है मेरे दोस्त …..
– श्रीकांत
Shrikant, mast lihilale aahe. mazhya samor ekdam NY che raste aani ghar ase aale.. story has much strong and catchy. mast mandali aahe… waiting for next part…
waiting for part 2 .. tya doghan chya bhandand scene mast create kela aahe.. Nice one!
Shrikant, kharach chan lihile ahe re .. wachatach rahawe aase watat hote. wachantana manat yet hote .. immature ahe porgi! Bagh kai karte pudhe ?
nicely narrated, baki US madhe ha scene navin nahi. Problem ha ahe ki ha rog ekade eastern countries madhe pan changalach jor dhartoy.
Nice start 🙂 pakad changaliye..
waiting for next part..
Generated enough interest to read further…… bring it on!!
धन्यवाद…. आपल्या प्रतिक्रिया कळवल्या बदल 🙂 आणखीन पुढे खूप काही आहे .. दुसरा भाग आताच अपलोड केला.
तुम्हाला शेवट आवडला कि नाही … जरूर कळवा
-श्रीकांत
khup chhan, mala vatat tu hi short story mhanun kuthalya tari directorla aikvayala havis. Girish kulkarni the writer of “Deul” tyani pan aadhi ashi short film lihili hoti. u can also take a chance.
Vikram Sir… hoeil eke divshi hey pan hoeil. to parynat statat likhan kernyacha paryatna mi karat rahil…. 🙂 Thanks for your comments you are always very supportive.