रात्रीचे म्हणा किवा संध्याकाऴचे आठ वाजले होते. महालक्ष्मी स्टेशन समोर असलेल्या बस स्टॉपवर मी बसची वाट बघत होतो. माझ्या डावीकडे एक तरुण उभा होता त्याचे वय असेल साधारण सतरा ते अठरा, आणि तो मोबाइल वर आपल्या मैत्रिणीसोबत बोलत आहे असा मी अंदाज़ घेतला. त्याच्या पोरकट गोष्टींमधे काहीही रस नसल्यामुळे मी माझ लक्ष दुसरीकडे वळवलं. रस्त्यावर जास्त रहदारी नव्हती कारण आज सुट्टी असल्यामुऴे ट्रफिक कमी होतं. समोरच्या बस स्टॉपवर मला एक सुबक ठेंगणी मुलगी दिसली. जशी काय ती मझ्याकडेच बघत आहे असा विचार करुन मी माझी पोझ निटशी केली आणि हाताची घडी करुन आपला संपूर्ण तोल त्या बस स्टॉपच्या लाल खांबावर सोडून एखाद्या हीरोसारखी पोझ दिली. आता बघेल मग बघेल अस करता करता १० मिनिटे निघून गेली तरीही तिने एकदा पण लक्ष दिलं नाही. रागात मी पण माझ लक्ष बाजूच्या होर्डींगकडे वऴवलं . कसल्यातरी मॉलच ते होर्डींग होतं आणि त्यावर बिपाशा बासुचा फोटो होता. ती तरी माझ्याकडे आनंदाने बघत आहे या विचाराने मी खुश झालो. मी जेव्हां माझ लक्ष पुन्हा बस स्टॉपवर केंद्रीत केलं तर तिथे कोणीही नव्हतं. सुबक ठेंगणीचा कुठेही पत्ता नव्हता. हताश होऊन मी पुन्हा त्या होर्डींगकडे बघू लागलो पण यावेऴी डोक्यात काहीतरी वेगऴेच विचार चालले होते.
का बर ती मुलगी निघून गेली, माझा चेहरा तिला आवडला नाही का ? मी तर काही पण टवाऴक्या केल्या नाही मग तरीही बस न येता ती कुठे गेली ? बहुदा तिने लोकल गाठली असेल असा विचार करत असताना माझ लक्ष त्या होर्डींग खाली गेलं. तिथे एक बाई एका लहानशा मुलीला कुशीत घेऊन बसली होती. तिच्या अंगावर मोजकेच कपडे होते आणी समोर जमिनीवर एका कापडावर एक दोन नाणी होती. हे सगऴ बघत असतानाही त्या सुबक ठेंगणीचा विचार माझ्या मनात अजूनही घोऴत होता. अचानक माझे आणि त्या चिमुकल्या पोरीची नजरानजर झाली आणि ती हात समोर करून माझ्याकडे बघत होती. आपण एका भिकारीण आणि तिच्या लहानशा बाऴाकडे किती वेऴापासून बघतो आहे हे माझ्या लक्षात आले आणि मी माझ लक्ष दुसरीकडे वऴवलं. तर बघतो की माझ्या डावीकडे असणारा तरूण माझ्याकडे एकदम रागाने बघतो आहे. मी तिथेच सरऴ उभा झालो व बाजूच्या बाकावर बसलो. तरीही तो तरूण मला खून्नस देत होता.बहुदा माझ त्या भिकारीणकडे टक लावून बघणे त्याला आवडल नसेल. पण त्याला मी कस समजवणार की हा सगऴा घोऴ त्या सुबक ठेंगणीमुऴे झाला. त्याचा विचार सोडुन मी पून्हा त्या चिमुकलीकडे बघितलं तर ती पून्हा हात समोर करून माझ्याकडे बघत होती.त्यावेऴी मला सगऴ्यांचा राग आला आणि का बरं मी इतकया वेऴापासून बसची वाट बघतॊ आहे असा विचार करत मी घड्याऴाकडे बघितलं तर पावणे नऊ झाले होते. आणि बसचा अजूनही पत्ता नव्हता. चिडून मी माझ लक्ष इकडे तिकडे नेलं आणि नेहमीप्रमाणेती चिमुकली माझ्याकडे हात समोर करून बघत होती.
पण ह्यावेऴी नक्की हिचा प्रोबलेम काय असा मी विचार केला आणि तिच्याकडे नीट लक्ष दिलं. तिचे डोऴे हे पाणावलेले होते. इतक अंतर असूनही ते चमकत होते. तिच्या अंगी असणारा “frock” हा तिच्या मोठ्या बहीणीचा असावा असा मी अंदाज लावला. ती एका हाताने आपला उजवा डोऴा पुसत होती आणि तिचा डावा हात अजुनही पुढ़े होता. डोऴे पुसूनही तिच्या डोऴ्यातली गंगा मात्र वाहत होती.पण त्या पाण्याला खऴखऴाट नव्हता. निमूटपणे का असेना ती रडत होती. तिच्या त्या नाजूकश्या पापण्या अजूनही ओल्या होत्या. समोर एकीकडे माझ्याकडे हसत बघणारी बिपाशा होती तर दुसरीकडे रडतं असणारी ही चिमुकली, किती अंतर होत त्या दोघींच्या डोऴ्यात . बिपाशाचे ते सुंदर आयलेशेस लावलेले डोऴे असुन सुध्दा ते त्या चिमुकलीच्या डोऴ्यांपुढ़े ओसाड होते. लहान कापलेले केस, सुंदर मेकप आणि अंगी असलेला शार्ट स्कर्ट असुनही ती या लहान चिमुकलया रडक्या चेहरयापुढ़े ती कमी पडत होती. कारण होते ते डोऴे. त्या चिमुकलीच्या डोऴ्यात तिच्या पोटातली भूख दिसत होती. तर त्या बिपाशाच्या चेहरयात तीची कृत्रीम सुंदरता दिसत होती. किती फरक असतो ना अमिरी आणि गरीबी मधे. ती बिपाशा जरी या विकेंडला जॉन बरोबर ताजमध्ये पाच हजाराचा डिनर करत असेल पण ही चिमुकली मात्र अजूनही त्या पाच रुपयाच्या दूधाची वाट बघत असेल.
हा विचार करत असतांना मला सकाऴी घेतलेल्या पाच रुपयाच्या बिस्किटांच्या पूड्याची आठवण झाली. मी तो लगेच बाहेर काढ़ला आणि त्या चिमुकली कडे बघितलं, तीचा हात अजूनही पुढ़े होता. एका क्षणाचाही विचार न करता मी लगेच रस्ता ओलांडला आणि तो पुडा तिच्या हातावर ठेवला. त्यातल्या काही बिस्किटांकडे बघून तिच्या चेहरयावरच्या त्या अप्रतीम स्माइलचे वर्णन मी आज पण करु शकत नाही. तीने अलगदच एक बिस्किट काढ़लं आणि आपल्या आईला दाखवलं आणि तिने मोठया आनंदाने स्वताःच्या तोंडात टाकल . तिचा तो आनंद बघून मला फार समाधान वाटल आणि माझ्या डोऴ्यातलं पाणी पडण्याच्या आत मी पून्हा माझ्या जागी परतलो . तेवढ़्यात माझ्या डावीकडे असणारया तरुणाने मला एक “chewing gum” गम आफर केलं. ते मी अलगद घेतलं आणि तोंडात टाकलं. यावेऴी मात्र त्याच्या चेहरयावर एक वेगऴीच स्माईल होती.
मी त्या चिमुकलीकडे बघितलं तेव्हा एखादी राजकन्या जेवणाचा आस्वाद घेत आहे अशाप्रकारे ती बिस्किटांचा आस्वाद घेत होती. तेव्हा मला समोर असलेल्या बिपाशाकडे बघून वाईटवाटले. ती जरी आज बालिवूडची नामी अभिनेत्री असली तरी आज माझ्यासाठी तर हीच चिमुकली मोठी अभिनेत्री होती. हे विचारचक्र चालू असताना माझी बस केव्हा आली हे कऴलचं नाही. मी लगबगीने बसमध्ये चढ़लो आणि सिटवर बसलो. माझ लक्ष आताही त्या चिमुकलीकडेच होतं.ते बिस्किट तिला आवडतात कि नाही हे मला बघायच होतं. ऐवढ़्यात मला कोणी तरी हाक मारली ” Can I have a Seat please !!! ” मी लक्ष न देता बाजुला सरकलो आणि बाहेर बघितलं यावेऴी त्या चिमुकलीच्या चेहरयावर वेगऴाच आनंद होता. तिचा हात पूढ़े नसून वरती होता. मी पण तिला हात दाखवला आणि पुढ़े बघितलंतर समोरच्या सगऴ्या सिट रिकाम्या होत्या आणि बाजूला बघितलं तर होती तीच सुबक ठेगंणी 🙂
– श्रीकांत 🙂
This is first time I am trying my hands on the short stories which are some how different than my regular hindi poetry and its difficult for me to switch from hindi to marathi.. but still i tried my best. I hope you guys will like it 😛
So whats the moral of the story…I tried to explain in my way but whats your thought on this ? Please let me know ….
छान आहे.
अजूनही छान होईल.
पुलेशु
धन्यवाद 🙂 मी प्रयत्न करील….
– श्रीकांत
It has all the elements of a good short story….nice ending 🙂 Liked it!
Thanks a lot 🙂
छान वाटली हि short story.
शेवट एकदमच छान झाला.
अजून छान छोट्या गोष्टी वाचायला आवडतील.
Good one…….. 🙂
gr8 story…please post some more of similar kine…feel good..
Amazing dude. I wish everybody shud show helping nature like you. Here are some lines from my Master –
“Celebrate Life. Care for others and share whatever you have with those less fortunate than you. Broaden your vision, for the whole world belongs to you.” -Sri Sri
I remebered Kabir ka ek doha –
Bada hua to kya hua jaise ped khajur
panthi ko chaya nahi fal lage atidur.
Thanks Vinod 🙂
Very Nice Doha by Kabir… Thanks again for sharing it 🙂
chan khupch chan
shrikant
Thanks 🙂
Good One
First By You But Impressive
Chhan lihitos re
Really nice one
good stuff man 🙂
keep spinning your imagination and don’t let your ink ever run dry!!
Great story. सुबक ठेगंणी made me remember PuLa and the contrasts in the story are just like Oscar Wilde’s.
Khupach Sundar…. !!! 🙂
Tuze observation chan ahe,pan te shbdat utaravatos he tyahunhi chan ahe
mastach,.. 🙂
Really nice one…had few similar experiences, but unfortunately without सुबक ठेगंणी 🙂